NEYE İNANIYORUZ

“Bense insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim.”

– John 10:10 –

İNANÇLARIMIZ

Temel esaslarda – birliğimiz vardır

Temel olmayan esaslarda – özgürlüğümüz vardır

Her konuda - saygı gösteririz

İnançlar

Tanrı Hakkında:

Tanrı, evrenin Yaratıcısı ve Yöneticisidir. O ebediyen üç kişide var olmuştur: Baba, Oğul ve Kutsal Ruh. Bu üçü birbirine eşittir ve tek Tanrı’dır.

Yaratılış 1:1, 26-27, 3:22; Mezmur 90:2; Matta 28:19; 1 Petrus 1:2; 2 Korintliler 13:14

İsa Mesih Hakkında:

İsa Mesih, Tanrı’nın Oğlu’dur. Babaya eşittir. İsa günahsız bir insan hayatı yaşadı ve çarmıhta ölerek kendisini tüm insanlığın günahları için kusursuz bir kurban olarak sundu. Günah ve ölüm üzerindeki gücünü göstermek için üç gün sonra ölümden dirildi. O göğe yükseldi ve bir gün kralların Kralı ve efendilerin Efendisi olarak hüküm sürmek için yeryüzüne dönecek.

 

Matta 1:22-23; Yeşaya 9:6; Yuhanna 1:1-5, 14:10-30; İbraniler 4:14-15; 1 Korintliler 15:3-4; Romalılar 1:3-4; Elçilerin İşleri 1:9-11; 1 Timoteos 6:14-15; Titus 2:13

Kutsal Ruh Hakkında:

Kutsal Ruh, Baba ve Tanrı’nın Oğlu’na eşittir. O, İsa Mesih’e olan ihtiyacımızın farkına varmamızı sağlamak için dünyada mevcuttur. Kurtuluş anından itibaren her Hristiyan’da yaşamaktadır. Hristiyan’a yaşama gücü, ruhsal hakikat anlayışı ve doğru olanı yapması için rehberlik eder. Her inanlıya, kurtulduğu zaman her mümine manevi bir hediye verir. Hristiyanlar olarak, O’nun kontrolü altında yaşamak için her gün çabalıyoruz. Kutsal Ruh‘ta vaftiz Pantkost’ta verilmiştir; bu, İsa’nın göğe çıkışından sonra kilisenin sevindirici haberi tüm dünyada vaaz etmesini sağlamak için gönderdiği Baba’nın vaadidir.

2 Korintliler 3:17; Yuhanna 14:16-17, 16:7-13; Elçilerin İşleri 1:8; 1 Korintliler 2:12, 3:16; Efesliler 1:13; Galatyalılar 5:25; Efesliler 5:18; Yoel 2:28-29; Matta 3:11; Markos 16:17; Elçilerin İşleri 1:5, 2:1-4, 17, 38-39, 8:14-17, 10:38, 44-47, 19:1-6

Kutsal Kitap Hakkında:

Kutsal Kitap Tanrı’nın bizim için Sözüdür. Kutsal Ruh’un doğaüstü rehberliği altında insan yazarlar tarafından yazılmıştır. Hristiyan inancı ve yaşamı için en yüksek hakikat kaynağıdır. Tanrı tarafından ilham edildiği için, herhangi bir hata karışımı olmaksızın gerçektir.

2 Timoteos 3:16; 2 Petrus 1:20-21; 2 Timoteos 1:13; Mezmur 12:6, 119:105, 160; Özdeyişler 30:5

İnsan Hakkında

İnsanlar, karakter olarak O’na benzemek için Tanrı’nın ruhani suretinde yaratılmıştır. İnsan, Allah’ın yaratışının tacıdır. Her insanın iyilik için büyük bir potansiyeli olmasına rağmen, hepimiz “günah” olarak adlandırılan Tanrı’ya itaatsizlik tutumundan etkilenmiş durumdayız. Bu tutum insanı Tanrı’dan ayırır ve hayatta birçok soruna neden olur.

Yaratılış 1:27; Mezmur 8:3-6; Yeşaya 53:6; Romalılar 3:23; Yeşaya 59:1-2

Kurtuluş Hakkında:

Kurtuluş, Tanrı’nın bize karşılıksız bir armağanıdır, ancak onu kabul etmeliyiz. Kişisel gelişim veya iyi işlerle günahımızın kefaretini asla ödeyemeyiz. Sadece Tanrı’nın af teklifi olarak İsa Mesih’e güvendiğimizde, herkes günahın cezasından kurtulabilir. İsa Mesih’e imanla döndüğümüzde kurtuluruz. Sonsuz yaşam, İsa Mesih’i imanla yaşamımıza kabul ettiğimiz anda başlar.

Romalılar 6:23; Efesliler 1:12, 2:8-9; Yuhanna 14:6; Titus 3:5; Galatyalılar 3:26; Romalılar 5:1

Sonsuz Güven Hakkında:

Tanrı bize İsa Mesih aracılığıyla sonsuz yaşam verdiğinden, gerçek inanan bu sonsuzluk kurtuluşunda güvendedir. Eğer gerçekten kurtulmuşsanız, onu “kaybedemezsiniz”. Kurtuluş, Hristiyan’ın kişisel çabalarıyla değil, Tanrı’nın lütfu ve gücüyle sağlanır. Bize bu güvenliği sağlayan, Tanrı’nın lütfu ve koruyucu gücüdür.

Yuhanna 10:29; 2 Timoteos 1:12; İbraniler 7:25, 10:10, 14; 1 Petrus 1:3-5

Sonsuzluk Hakkında:

İnsan sonsuza kadar var olmak için yaratılmıştır. Ya günah yoluyla sonsuza dek Tanrı’dan ayrı olarak var olacağız ya da bağışlama ve kefaret yoluyla Tanrı ile sonsuza dek var olacağız. Sonsuza dek Tanrı’dan ayrı kalmak cehennemdir. Onunla ebediyen bir olmak, ebedi hayattır. Cennet ve cehennem, sonsuz varoluşun gerçek yerleridir.

Yuhanna 3:16; Yuhanna14:17; Romalılar 6:23; Romalılar 8:17-18; Vahiy 20:15; 1 Korintliler 2:7-9